Werkloos is het nieuwe zwart

Laatst was ik op een verjaardag. Het was zondag. Ik hoor je denken: een KINDERverjaardag?! Is het al zover?! Nee, er is een nieuwe trend. Een verjaardag op zondag waar, bij de vraag of er iemand een derde wijntje wilt, de meerderheid de hand opsteekt. Het is de verjaardag van een werkloze.

Verraderlijke WW-teint

Ik geef toe, het was een beetje onwennig. Want ook ik ben dus werkloos. En is werkloos zijn niet een beetje voor lul in deze maatschappij? Durf ik wel om een refill te vragen met de maandag op de loer? Verraad ik mijzelf dan? Of doet mijn diep gebronsde huid (het was april) dat al? Opvallend genoeg waren er heel veel gevulde wijnglazen en weinig ‘ik moet morgen werken’ watertjes. De meerderheid van de mensen had net als ik die verraderlijke, doch stralende WW-teint. In een gesprek waag ik het erop, ‘Nou, ik ben dus werkloos, en wat doe jij?’ Er volgt een luid lachsalvo en krachtige high five. Ik blijk overduidelijk niet de enige zonder titel op LinkedIn.

Ontslagen, contract niet verlengd, ontslag genomen of een burn-out. Werkloos is overduidelijk het nieuwe zwart en de zondagmiddagborrel de nieuwe vrijmibo.

Los van die zondagmiddagborrel zitten er nog best wat voordelen aan tijdelijk werkloos zijn. Elke zonnige dag lig ik op het strand, elke millimeter in mijn huis is opgeruimd en schoon, mijn administratie is volledig op orde en familie en vrienden worden weer regelmatig bezocht, ook degene die wat verder wonen. Daarnaast is winkelen op dinsdagmiddag een verademing, word ik zonder wekker wakker om daarna naar een lekker rustige sportschool te gaan. Koffietje hier, koffietje daar en dan heb je nog een hele dag in het verschiet om volledig zelf in te vullen! Wat een vrijheid! Oké mijn bankrekening slinkt aanzienlijk en 3 keer per week uit eten zit er echt even niet in, maar verder is het een unieke periode waar je ook even van moet genieten. Hoe vaak gaat het in je leven voorkomen dat je een paar maanden helemaal vrij bent? Weinig. Dus als je WW krijgt (inclusief teint) of een beetje spaargeld hebt, zou ik elke werkloze aanraden niet als een idioot op zoek te gaan naar een baan, maar het ook even benutten.

Verkering met je uitkering

Mijn sollicitatieproces kan je het beste vergelijken met een liefdesleven. Je vorige relatie gaat uit (al dan niet vrijwillig), je hebt even de tijd nodig om bij te komen, dus duikt niet direct weer in de datingmarkt. Doe je dat te snel, dat beland je in een rebound, wat waarschijnlijk de verkeerde keuze blijkt. Na een tijdje ben je klaar voor een nieuwe liefde. Je ziet één (oké, misschien 2 of 3) leuke mannen waar je mee op date gaat. Is de date helemaal niks, dan kap je met het contact. Is het toch wel erg leuk, dan kijk je hoe het verder gaat. Je geeft en neemt wat, tot het voor allebei de perfecte match is. Blijkt dat toch niet echt te lukken, dan ga je gewoon weer verder met nieuwe dates.

Ik vond dit zelf een enorm logische manier van solliciteren. Maar gezien mijn vrij dramatische liefdesleven, weet ik niet helemaal zeker of ik wel bij deze tactiek moet blijven. Hoe dan ook, er zijn al een aantal brieven de deur uit, die gelukkig altijd leiden tot een leuk gesprek. Daarnaast blijft het kriebelen om freelance editor of consultant te zijn, maar ik durf nog niet volledig in het diepe te springen. Dus ik kies voor en-en. Per juni ben ik freelance editor (opdracht anyone?), maar daarnaast dus ook gewoon op zoek naar een baan. Hoe me dat vergaat, lees je uiteraard hier. Verder zijn alle mogelijke tips welkom. Op sollicitatiegebied, maar misschien dan ook wel op datinggebied…