Waarom wij vrouwen onze eigen grootste vijand zijn

Vrouwen hebben pech. Of zeg maar gerust, vrouwen zijn de lul. Ze verdienen minder, zijn sneller een sloerie, worden niet met de jaren knapper, moeten baby’s baren, ongesteld worden en ook nog met een shitload aan hormonen ervoor zorgen dat baby’s er níet komen. Een zeer scheve verhouding ten opzichte van de man, vind ik persoonlijk. Helaas zijn vrouwen bij nog veel meer dingen de lul, dingen waar geen enkele fysieke lul bij komt kijken. De grootste vijand van de vrouw, is namelijk de vrouw zelf.

#momshaming #normalizebreastfeeding #bodypositivity #girlboss, even een greep uit trending hashtags op Instagram die het moeten opnemen voor de vrouw. Allemaal hard nodig door de oneindige kritieken van, juist… de vrouw zelf. Wij vrouwen klampen ons vast aan iets om zelfvertrouwen te krijgen, terwijl wij het zijn die het ook volledig de grond in trappen.

Sexy, but not too much please

Nog niet zo lang geleden lanceerde Jamie Li haar boek Sexy, but tired. But Sexy. Nederland ging los. Waarom? Er was een stukje in haar boek waarin ze zei dat je in bed soms gewoon zin moet maken, omdat mannen nou eenmaal hun zaad kwijt moeten. Ze werd van alle kanten afgezeken en met de grond gelijk gemaakt. Los van die ene man die er kritiek op had (die ietwat is blijven steken in zijn puberteit en sowieso altijd boos is), waren het verder alleen maar vrouwen. Jamie was een schande voor het feminisme, de populaire #metoo werd erin geslingerd en ze werd nog net niet verbannen uit het land. Het grappige is dat vrijwel niemand het hele boek had gelezen, slechts die ene passage. Ze wisten vaak überhaupt niet wie Jamie Li was en hadden ook nog nooit haar geweldige vlogs gezien. Vlogs waarin zij overduidelijk een zorgzame, grappige vrouw (en vriendin en moeder) is, die net als iedereen alle ballen hoog probeert te houden en haar onzekerheden heeft. Maar nee, wij glijden met z’n allen over dat ene kwakje zaad en menen daarmee te weten dat ze een vreselijk mens is. Ik vind niks gek aan Jamies opmerking. Mannen moeten al triljoen jaar hun zaad kwijt, die zijn niet op de wereld gezet om achter een kinderwagen te lopen en wentelteefjes te bakken. Prima dat het steeds meer gebeurt en die verhoudingen wat meer rechtgetrokken worden, maar het blijft een man. Jij verwacht een bos bloemen en driegangen diner van hem, waarom zou jij dan niet wat initiatief in de mand nemen? Los van dat alles, vind ik het vooral schokkend hoe vrouwen hierop hebben gereageerd. Niet voor de poes kan ik je zeggen. En daar blijft het niet bij. Vijf minuten scrollen over de Instagrampagina’s van bekende vrouwen maakt een hele hoop duidelijk. Tegenwoordig kan iedereen veilig vanachter de pc mensen kapot maken en vrouwen blijken daar een ster in te zijn.

Van slechte moeder tot aandachtshoer

Neem nou die #bodypositivity. Uiteraard volledig in het leven geroepen door vrouwen. Ooit een man gezien die vol trots een ongelijke baardgroei promoot, die enorme inhammen onder luid applaus op Instagram zet of zijn saaie bil laat shinen zonder filter? Nope. Omdat niemand zich daar echt druk om maakt. Vrouwen wel, die moeten perfect zijn. En met #bodypositivity is élk lichaam perfect. Met rollen, putten, striae, littekens, scheef, recht, noem maar op. De 48.733 vetrollen worden volledig de vrije natuur in gelaten, de kilo’s positiviteit vliegen je om de oren. Maar wat zijn de reacties van vrouwen als je trots je strakke buik laat zien, je stevige tiet of afgetraind bil (omdat JIJ dat mooi vindt)? Dan is bodypositivity ineens ver te zoeken. Dan ben je een aandachtszoeker en slecht voorbeeld voor de jonge vrouw. Waarom supporter we niet gewoon echt élk lichaam? Door dik én dun!

Is er geen kritiek op je lichaam, dan ben je wel een slechte moeder. #momshaming, ook zeker niet iets wat door mannen bedacht is. Monique, de vriendin van André Hazes, die een foto plaatst van kleine André naast een hond? LEVENSGEVAARLIJK. Lieke van Lexmond met kindje in draagdoek op de fiets? SLECHTE MOEDER. Roxeanne Hazes in bad met kleine baby Fender tegen de borsten? AANDACHTSHOER. Romy Boomsma die fulltime voor de kinderen zorgt? VERWENDE HIPPIE.

Waarom? Omdat we allemaal onzeker zijn, zelf bang zijn dat we het niet goed doen en liever de aandacht op een ander vestigen. Anoniem vanachter je computer gaat dat héérlijk. Want oh, oh, oh, wat zijn wij zelf allemaal perfect. ‘Wow, wat slecht. Zie haar dan zonder kinderzitje! Vergeet ik meteen even dat ik gister het mondje van mijn kind heb verbrand met die te hete kant-en-klaarmaaltijd’. ‘Oh kijk dan, Doutzen staat alweer in de sportschool en ze heeft nog steeds cellulitis hier op deze ene vrijwel onvindbare foto. Zo kansloos! Ze is echt lelijk. Zijn mijn 12 ongezonde rollen en hoge bloeddruk niks bij.’

We moeten #girlboss zijn, maar zeker niet te zelfstandig;
Van ons lijf houden, behalve als je slank bent;
Een toegewijde moeder zijn, maar nooit helemaal je baan opzeggen;
Borstvoeding geven, maar liefst zonder blote borsten;
En we moeten de perfecte relatie hebben, maar dan zonder zin te maken.

Snapt iemand het nog?

Waar is de #GIRLPOWER gebleven?

Wij zijn het zelf die ons in hokjes duwen, die ons onzeker maken, die ons het gevoel geven het niet goed te doen. WIJ VROUWEN. Ook dat is waarschijnlijk evolutionair bepaald, wij moesten elkaar de grot uit vechten. Maar aangezien de voortplantingsdrang van de man tegenwoordig not done is, wordt het tijd dat ook wij afscheid gaan nemen van de oertijd. We kunnen als vrouwen oneindig baby- lijf- of seks- positiviteits hashtags blijven verzinnen, maar daar lossen we weinig mee op. Er is maar één hashtag die er echt toe doet. In het leven geroepen door mijn lievelingspopgroep allertijden. Ik heb het over #GIRLPOWER. Als we daar nou allemaal wat meer van hebben en elkaar wat meer van gunnen, dan hebben we al dat andere geneuzel hopelijk niet meer nodig.

En dan niet met z’n allen doorslaan, hè? Ook de man mag er zijn. Echt.