Vierkante ogen

Ik ken steeds meer mensen die hun TV de deur uit hebben gedaan. Die niet meer doelloos zappen tussen nakende BN’ers, awkward eerste dates of ’s nachts vliegtuigcrash onderzoeken kijken in bed. Of er hierdoor ook minder naar een flikkerend scherm wordt gekeken? Hell no.

De nieuwe afleveringen van Game of Thrones, House of Cards, Peaky Blinders, Homeland, Suits, Orange is the New Black, Narcos of welke andere Amerikaanse Netflix of HBO serie dan ook, zijn hét onderwerp van gesprek. En voornamelijk ook dé invulling van de avond. Je bent wel echt de grootste loser als er geen belletje gaat rinkelen bij bovenstaande namen. Het is niet alleen Netflix & Chill, maar ook zeker Netflix or Die.

Ik moet je eerlijk zeggen dat de lijst van series die ik nog moet kijken behoorlijk langer is dan van de series ik al heb gezien. En ik heb daar een hele goede reden voor. Als ik namelijk met een serie begin, ben ik niet meer te stoppen. Mijn sociale leven gaat op de laagste pit of soms zelfs helemaal uit. Alleen de vrijdag- of zaterdagavond ben ik nog enigszins van mijn scherm weg te krijgen. Doordeweeks ho maar. Zodra ik uit mijn werk kom, gaat de computer aan, chef ik even snel een soepel maaltijdje en nestel ik mij in een ontspannen positie achter het scherm. Bord op schoot, wijntje in de hand en bingewatchen maar. Rond een uurtje of half 12 besluit ik dan toch maar de mand in te gaan, waarna ik ook daar vaak nog 1 à 2 afleveringen verslind.

Vandaar dat ik uit zelfbescherming periodes inlas en aan sommige series gewoon helemaal niet begin. Game of Thrones bijvoorbeeld. Het genre trekt mij al eigenlijk voor geen meter, maar zodra een serie een beetje een pakkend verhaal heeft, ben ik om. En afgaande van de hysterie van de halve wereld, heeft GOT dat. Met 7 seizoenen op de teller heb ik daarom gekozen het bewust niet te gaan kijken. Maar zeg nooit nooit..

Zo ben ik ook in de Homeland val getrapt. Na heel veel aandringen ben ik vorig jaar per ongeluk toch begonnen. Er waren 5 seizoenen te gaan. Je begrijpt, dat ging meteen mis. Hoi Carrie, doei vrienden. Ik zag overal aanslagen, corruptie en complotten. En zoals die dingen gaan, leek ik wel een vegan als het gaat om opleggen van levensstijlen. JULLIE MOETEN ALLEMAAL HOMELAND KIJKEN! Ook mijn moes ging hierdoor overstag. Met als gevolg dat ik Tweede Kerstdag met mijn ouders op de bank doorgebracht. Jan nog netjes met een boek, mama en ik allebei met een eigen iPad voor de neus, oordopjes in en een hele hoop ‘oeeeh’, ‘neeeee’ en aaaah’s. Top Kerst gehad.

Vervolgens komt het onvermijdelijke en welbekende zwarte gat. Ik ben gelukkig sterk genoeg om dan even een Netflix pauze in te lassen. Even kijken of mijn vrienden en familie nog weten wie ik ben. Maar na een tijdje begint het toch weer te knagen…

Met gevolg dat ik nu dus wil trouwen met Harvey. Niet de Harvey die als een wervelwind over Houston ging, maar de Harvey die als een wervelwind via het scherm mijn leven in is geblazen. Harvey Specter, mijn nieuwe verovering. Ben benieuwd waarvoor ik hierna weer bezwijk..