Een eigen huis, een plek onder de zon

Ik zit inmiddels in San Francisco. The Fog City. En sinds ik hier ben, ben ik iets gaan waarderen waar ik thuis vaak over klaag. Iets wat duizenden mensen hier niet hebben en ik wel. Een dak.

Ik droom al sinds ik het huis uit ben (11 jaar inmiddels) van mijn eigen stek. En dan bedoel ik echt helemaal van mijzelf, zonder samenwoons met een vriendin of geliefde. Een eigen slaapkamer met bed vol kussens, een mooie keuken om culinaire klappers in te bereiden, een woonkamer met hoekbank en een lichte badkamer om in te tutten. Helaas wil ik ook in Amsterdam wonen, dus dat is budgettechnisch geen ideale combinatie. Ik ken ontzettende geluksvogels die voor een prik een eigen appartement hebben, maar helaas behoor ik niet tot die soort.

Na een brak huis met twee gore dudes, een geweldig studentenhuis met tuin en balkon, 8 chicks en 2 katten en een woonboot in de Amsterdamse grachten, heb ik nu al ruim een jaar een slaap/woonruimte mét eigen badkamer. Het is er heerlijk licht, schoon en de locatie is top. Maarja, die keuken, die moet ik delen. En de huur is gestoord hoog en mijn huisbaas een geflipte Chinees. Dus droomstek? Nee.

Pislucht en gekkies

Maar dat is dus wel even in een ander daglicht (of dagmist) komen te staan, toen ik door Frisco wandelde. Die stek van mij is opeens heus zo slecht nog niet. Hoe dat ineens? Nou, omdat het hier werkelijk wemelt van de daklozen. In Amerika is het sowieso lastig een stad te vinden zonder daklozen en de bijbehorende pislucht. (Please Trump, make the air fresh again!). Hier in SF is het wel echt extreem. Je struikelt er letterlijk overheen. En waar ze in andere steden veelal gewoon liggen te tukken, hebben hier alle gekkies zich verzameld. Algemeen bekend blijkbaar, want de vraag of ik ‘the crazy people’ al ben tegengekomen is een favoriet.

Dakloze hipsters

Nou, en of ik ze ben tegengekomen. Er was er een de hele dag aan het praten tegen een sinaasappel. Een ander smeet met koffers naar onschuldige toeristen en weer een ander gebruikte een loeidruk kruispunt als catwalk en showde zwierig haar (officieel een hij) plastic rok en zelfgemaakte haarband van bladeren. Het valt me ook op hoe jong sommige zijn. Het is meerdere keren voorgekomen dat ik dacht een best appetijtelijke hipster dude te spotten, die toen ik dichterbij kwam toch echt een zwerver bleek te zijn. Baardje, knotje, hooggesloten bloes met print, je kent het wel. Misschien gestrand na een mislukte start-up in Sillicon Valley? Ik ben er nog niet over uit of de Amsterdamse hipster zijn inspiratie haalt uit de daklozenscene in SF of dat het andersom is..

Als je door de zwevers en pislucht heen kijkt, is SF werkelijk een fantastische stad. Een nieuwe favoriet. Het voelt een beetje Europees aan en is door het enigszins compacte formaat heerlijk om doorheen te wandelen. Alle welbekende heuvels zorgen naast fantastische uitzichten ook nog eens voor goede bilspieren. De hippe koffietenten en restaurantjes vliegen je om de oren. Er is een China Town, een Little Italy, een hippiebuurt en een prachtig park. De Golden Gate Bridge heeft iets magisch en de mensen zijn er relaxt en down to earth. Hier mijn droomstek zoeken wordt wel wat lastig, want SF staat op nummer 1 van duurste stad ter wereld om te wonen, maar wie weet hebben de gekkies nog een plekje op de straat vrij voor me. Zit ik toch nog tussen de Amsterdamse hipsters.

Ps. Ik heb geen foto’s gemaakt van de daklozen, dat leek me niet veilig met rondslingerende koffers en sinaasappels.