Ode aan het boek

Boek

Lezen. We doen het allemaal. Bewust of onbewust, verplicht of vrijwillig. Terwijl de een ze liever gebruikt als brandhout, verslindt de ander boek na boek. Toch gaat het op maandagochtend eerder over de escapades van de nieuwste realityster, dan over de avonturen van de hoofdpersoon uit dat nieuwe boek. Na een lange, drukke dag scrollen we liever een uur door onze Facebooktimeline, dan dat we een boek openslaan. Apart is het, dat zodra we op vakantie zijn, alle telefoons opeens uit moeten en we massaal weer met onze neus in de boeken duiken. Zonde, want juist het lezen van een boek kan voelen als vakantie.

Een boek kan je even helemaal uit de bewoonde wereld halen, je mee laten slepen in de avonturen, drama’s of romances van de hoofdpersoon. Een écht goed boek maakt dat je elke vrije minuut van de dag wil lezen. Nog één hoofdstuk. Oké, nog eentje dan. Laatste, écht.Thuis, in het park of in de trein. Nieuwsgierig naar het einde van het verhaal, vlieg je door een boek heen (en voorbij het treinstation waar je uit moest stappen). Zal de buurman de moord gepleegd hebben? Wordt het geheim ontdekt door de meester? Vindt ze haar grote liefde weer terug? Welk genre het ook is, een goed boek werkt verslavend.

Maar dan opeens. BOEM. Het laatste hoofdstuk. Paniek! Je checkt meerdere keren hoeveel bladzijdes het laatste hoofdstuk nog telt. Dit-kan-niet-waar-zijn. Dat plot, waar je al die honderden bladzijdes op zat te wachten, komt opeens akelig dichtbij. En zodra je de laatste bladzijde met ingehouden adem hebt gelezen en je eindelijk weer uit kan ademen, is het klaar. Back to life, back to reality. Maar wanneer je denkt in een zwart gat te vallen en nóóit meer zo’n goed boek te zullen lezen, blijkt het volgende toch weer net zo meeslepend. Juist, verslavend dus.

Door de komst van de tablet en e-readers lees je nog makkelijker al je boeken aan één stuk door. Niet meer zeulen met stapels, of het zwaarste boek (en eigenlijk het leukste) dan maar thuislaten. Tegenwoordig zet je ze gewoon allemaal op je high tech gadget. Handig is het zeker, maar het mist wel een beetje de charme van het papieren boek. Zoals het thuiskomen van vakantie met het Spaanse strand nog tussen de bladzijdes of de ezelsoren nadat je een uitgeleend boek terugkrijgt. Je zal ook niet meer per ongeluk iets lezen waar je nog helemaal niet was, doordat je vergat een boekenlegger te gebruiken.

But it’s a digital world. En in deze digitale wereld is het boek sowieso een beetje aan het verliezen bij onze generatie. We denken bij het woord boeken eerder aan een tafelreservering dan aan onze papieren vriend. En een story is iets op Snapchat, en geen goed verhaal. Nee, want lezen, dat doen oude mensen. Of jonge hipsters. Zo een die met over elkaar geslagen benen een gedichtenbundel leest en nipt van een zelf gezette latte met De Nachtwacht in het melkschuim gecreëerd. Misschien moeten boekenliefhebbers naast verhalen ook hun krachten gaan bundelen. Hoe gaaf zou de eerste Boekenbar(ista) zijn? Een mix tussen een bibliotheek, fancy bar en koffietent. Dat wordt sowieso gedrukt, of druk.

Als je jezelf na het lezen van dit stuk weer eens betrapt op een doelloze Facebook scrollsessie, waarbij je bent beland bij de foto’s van het veterstrikdiploma feestje van het zoontje van de buurvrouw ’s tuinman, draai je dan eens om naar je boekenkast (oké, tablet mag ook) en begin in een boek. Er is een grote kans dat je daarmee alsnog veel te laat naar bed gaat, maar jezelf verliezen in een goed boek is toch veel fijner dan staren naar wildvreemden die een schoenvetertaart naar binnen werken?

Je weet wat ze zeggen: ‘Books are the cheapest vacation you can buy’.