After-Kerst: Nu ga ik echt sporten

28 december. Kerstdiners lijken de weg naar de uitgang niet gevonden te hebben. Complete gourmetschotels hebben zich genesteld in de meest ongunstige hoeken van het lijf, wijnrekken zijn guitig leeggedronken, en levers hebben massaal maatje plus-size omarmd. Even een tandje terug doen is overbodig, want het staartje van 31 december ligt alweer op de loer. Dat betekent dat je goede gedrag als klap op de vuurpijl (ha-ha) opnieuw de sterrenhemel in geslingerd wordt. Kun je lachen, maar die onderkin schatert het hardst.

En ik? Ik doe gezellig mee. Met mijn twaalf extra schuddebuikende rollen. En een lever die lekker meeklotst. Die mini-slavinken, gemarineerde gamba’s en zorgvuldig samengestelde kaasplanken hebben de weg naar de weegschaal gevonden. Net als de kerststollen, choco-kranzen en Ferrero Rochers. Mijn lever is gevoed met rood, wit, liqor 43 en limoncello. Al het eetbare binnen handbereik heeft zijn weg naar binnen gevonden. En weet je, ik vond het heerlijk.

Maar net als velen maak ik op 27 december ‘De Grote Fout’. De fout om op de weegschaal te gaan staan. Gewoon, om even te spieken wat de schade is. Nog even schiet door mijn hoofd “misschien heb ik geluk dit jaar”. Misschien is mijn stofwisseling wel versneld en ben ik door alle ontspanning die mijn kersttrui me heeft gebracht juist afgevallen. “Wat een grap” hoor ik een vettig stemmetje in m’n hoofd zeggen, “+2 kilo” is het lachende antwoord van de weegschaal.

En dan is daar het besef. Kwartjes vallen en alarmbellen rinkelen. Ik moet 3 keer zo veel gaan sporten. “Maar echt”. Niet alleen om die twaalf rollen en het onderkin-alert (oké, misschien toch wel een beetje), maar vooral omdat ik eind januari een betere conditie moet hebben. En beenspieren. En buikspieren. En discipline. En doorzettingsvermogen. Ik moet de ‘de beste versie van mezelf’ zijn. Ofja, ‘de best mogelijke versie -in vier weken terwijl ik wel een wijntje kan drinken en nog een sociaal leven heb- van mezelf’. Met als doel de top van de Kilimanjaro te bereiken begin februari. En daar doe ik het voor.

Bedankt gourmetschotel, kaasfondue en weegschaal voor deze wake-up call. Ik hoop dat ik nog in mijn sportbroek pas 2 januari. Laat die Kilimanjaro maar komen.