Kwetsbaar zijn is niet zielig

Hops, opeens flapte het eruit bij mijn collega’s. Dat ik me vroeger buitengesloten heb gevoeld, niet altijd het idee had dat ik erbij hoorde en mijn middelbare schooltijd eigenlijk niet zo leuk vond. zeur dacht ik. Wat zit je nou zielig te doen schoot door mijn hoofd.

Voor mijn gevoel leek het alsof ik doordrenkt was in zelfmedelijden en wanhopig op zoek was naar aandacht. In werkelijkheid kreeg ik een compliment over mijn kwetsbaarheid. !@$(&$RQFU#$Y% BRAIN ERROR! De angst om afgewezen te worden maakte plaats voor kracht en ik snapte er geen hol meer van… totdat ik stuitte op deze TED Talk van Brené Brown over de kracht van kwetsbaarheid.

In je nakie

Want je kwetsbaar opstellen is alsof er een horrorclown met een kettingzaag voor je staat. Moeilijk eng dus. Alsof je tegen je wil in in je naakte op het podium van een uitverkocht Ziggodome staat. Dodelijk gênant, want je hebt geen flauw benul hoe het publiek (overigens wel in kleding) zal reageren. Opeens is het perfecte plaatje dat je denkt te moeten schetsen weg. Het muurtje is kapot en iedereen kan je raken. Denk je.

Perfectie is een bitch

Ook bij mij moest altijd alles perfect. In mijn studies, werk en mijn sociale leven. Alleen punten boven de 7,5 vertelde ik lachend. Herkansingen waren geen optie. En die enkele 6,5? Die hield ik lekker voor mezelf. In mijn sociale leven werd ik een people pleaser. Alle vriendschappen en relaties moesten perfect, want als iemand mij niet aardig of leuk zou vinden, had ik gefaald. Jammer genoeg heeft mijn perfectionisme zich nooit geuit in motoriek, coördinatie of ruimtelijke organisatie. Mijn kledingkast ziet er regelmatig uit alsof er acht confettikanonnen een rave hebben georganiseerd en mijn klunzigheid zorgt voor alles behalve perfectie. Iets wat ik na het zien van Brené Brown’s TED Talk opeens best wel waardeer.

Want onzekerheden maken je echt. Een mens is nou eenmaal niet perfect, dus waarom zou je je zo voordoen? Flawless en smooth like Ryan Gosling door het leven gaan moet je niet willen. En neen, ik nodig je hierbij NIET uit om dan maar alle ellende uit je leven op Facebook te knallen om je kwetsbaar op te stellen. Ik hoef niet te weten dat je kant-en-klaar-lasagne alweer is aangebrand, dat de opa van je nichtjes vriend is overleden en dat je steun nodig hebt omdat je kat een lintworm heeft.

Of ik nu alleen nog maar emotionele, kwetsbare gesprekken wil voeren met gemberthee in moeilijke yogaposes? Nee. Ik ben namelijk niet zo lenig en ik hou niet eens van gember, maar heb nu wel de moed om imperfect te zijn.

Wees wie je bent en ga ervoor!