Waarom alleen niet altijd eenzaam is

Je hebt van die momenten dat je geen één avond thuis bent, dat je agenda uitpuilt van de leuke feestjes en etentjes en je leven bruist als geen ander. En toch bekruipt je ’s avonds in bed een gevoel van eenzaamheid. Huh? Je barst toch van de vrienden? Is eenzaamheid niet iets voor mensen die helemaal alleen zijn?

Dat vind ik dus van niet. Er zit een heel groot verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen, tussen alleen of eenzaamheid. Zo zijn er mensen die zich in grote groepen ontzettend eenzaam kunnen voelen en mensen die helemaal alleen grote geluksmomenten beleven. Ik zie die verwarring tussen alleen en eenzaam het meeste in de liefde. Als je geen relatie hebt, dan ben je op die manier inderdaad alleen, maar dat betekent niet automatisch dat je ook eenzaam bent. Er zijn genoeg mensen die zich in een relatie dodelijk eenzaam voelen, ondanks dat ze elke avond samen op de bank zitten. Eenzaamheid is naar mijn idee meer een gevoel, een gevoel wat iedereen kan hebben, ongeacht relatie, familie of vrienden.

Als je vrijgezel bent ben je blijkbaar verplicht je spannende verhalen te delen. Alsof ze dan opeens niet meer privé zijn.

Ik ben in de liefde al weer vijf jaar alleen (losse flodders niet meegerekend). Toen ik na 3,5 jaar weer vrijgezel werd, was het hek van de dam. Dat snap je. Ik woonde net in Amsterdam en de wereld lag aan mijn voeten. Het was één groot feest. ‘Vief, hoe is het met de mannen?’, ‘Nog spannende verhalen?’, dat waren ongeveer de twee vragen die ik standaard moest beantwoorden. Als je vrijgezel bent ben je blijkbaar verplicht je spannende verhalen te delen. Alsof ze dan opeens niet meer privé zijn. Maar oké, ik nam de rol van entertainmentsysteem graag op me.

Al die tijd was ik overduidelijk alleen, maar eenzaam? Neuh, niet echt. Of ik had in ieder geval geen tijd om daarover na te denken. Na een tijdje waren de wilde haren wel verdwenen en maakte het euforische ‘me,myself and I – gevoel’ plaats voor iets anders. Eenzaamheid. Ondanks al mijn lieve vrienden en familie voelde ik mij elke dag alleen. Ik dacht natuurlijk dat dit kwam doordat ik geen vriend had. Dus wat doe je dan? Op zoek gaan naar een vriend. En iedereen weet dat je dat nooit moet doen. Het levert je naast een hoop levenslessen vooral veel ellende op. Nu blijkt inmiddels wel dat ik gewoon totaal niet gelukkig was, dat ik eenzaam was omdat ik de meest belangrijke persoon in mijn leven miste: mezelf.

Wisselwerkingstheorietje

Hoe gelukkiger je met jezelf bent, hoe minder erg het is om alleen te zijn. En als je uitstraalt gelukkig met jezelf te zijn, komen de mensen juist op je af en ben je weer niet echt alleen. Snap je het nog? Wisselwerkingstheorietje. En ondanks dat ik niet eenzaam ben, wil ik ook heus niet mijn hele leven alleen blijven. Dat lijkt me dan ook weer geen reet aan. Maar het belangrijkste is dat ik me goed kan vermaken met mezelf. Een hele dag thuis rommelen, muziekje aan, boekje lezen, wijntje erbij, telefoon uit. Heerlijk.

Nu ga ik dus helemaal in mijn eentje op reis. Alleen dus. En toch verwacht ik geen seconde eenzaam te zijn, misschien een beetje heimwee, maar dat mag. Ik sta open voor alle sociale contacten die op mijn pad zullen komen (ik ga zelfs in een hostel slapen). Hoe dan ook zal ik overal waar ik ga het leukste gezelschap bij me hebben. Je raadt het al, mezelf.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren