De prijs van aardig zijn

Aardig gevonden worden. Het liefst door iedereen. Wie wil dat nou niet? Fantastisch als het lukt, maar wat levert het op? En welke prijs betaal je ervoor?

Een ultimatum leek het voor mij. Door iedereen aardig gevonden worden en voor iedereen aardig zijn. En zo werd ik een people pleaser. Waarbij iemand afwijzen voelde alsof ik een massamoord pleegde op onschuldige baby-olifantjes. Waarbij ik de moeilijkheidsgraad van het woord ‘nee’ als kwantummechanica beschouwde. ‘Tijd voor mezelf’ duidde op egoïsme van de bovenste plank. En ruzie met iemand? Dat zou mijn marteldood zijn.

People pleaser

Maar ja, voor ik het wist zat ik weer in een hoekje te miepen. In mezelf. Hoe vre-se-lijk druk ik het had. Met alleen maar moeten. Maar wel met 200 hartsvrienden en 15 miljoen potentiele aller-allerbeste vrinden waarmee ik het liefst morgen allemaal koffie mee zou gaan drinken.

Een vreselijk vermoeiend mens noemde de bedrijfspsych me. En dat was ik. Niet voor anderen. Nee, voor mezelf. “Hoe kun je een persoonlijkheid hebben als je altijd maar aardig gevonden wordt door iedereen?” Zei hij. Hoezo geen persoonlijkheid? Dacht ik. Het is toch heerlijk als iedereen bij je in de buurt wil zijn. Dat je uitgenodigd wordt op alle feesten en partijen en bedolven wordt onder liefde. Maar eigenlijk was ik gewoon een spastische jaknikker die zichzelf in de meest benauwde posities wurmde om mensen vooral maar te vrind te houden. Je verandert als people-pleaser, zonder dat je er erg in hebt, in een deurmat die uitnodigt om platgewalst te worden.

Want hoe veelbelovend, prachtig, magisch, adembenemend en fantastisch het ook klinkt om door iedereen aardig gevonden te worden… Geluk zal het je niet brengen. En merk je dat je weer eens vier koffiedates, een tupperware party en een diner bij het lokale wokrestaurant met je oude basisschoolvrienden hebt gepland, dan moet het kwartje toch echt gaan vallen dat het maar eens afgelopen moet zijn met de gekkigheid.

Geen ene fuck geven

Het kwartje van geen ene fuck geven. De bezem door je leven. Schijt hebben. Gewoon even normaal doen en niet continu bezig zijn met wat anderen van je denken. Fuck naar feestjes gaan waar je geen zin in hebt. Fuck op vrijdagavond gezellig doen als je liever Homeland in bed kijkt. Fuck mensen waar je eigenlijk geen energie van krijgt.

De klootzak

Of je je dan maar meteen moet gedragen als een klootzak? Zeker niet. Klootzakken zijn mensen die anderen kwetsen. Die asociaal zijn. De trein al instappen als er eerst nog 100 mensen uit moeten. Die bumperkleven. Die te jaloers zijn. Die je laten zitten. Die nooit fooi geven. Die je voor de gek houden. Die geen rekening met anderen houden.

En al ben je per ongeluk een keer een klootzak… Dan kom je er met een gemeende sorry vaak nog goed vanaf ook als het echte vriendschap is. Er is namelijk maar één persoon die je altijd aardig en leuk moet vinden, en dat ben je zelf.