De kunst van het afkijken
Je hoort en leest het elke dag: ‘Wees jezelf, wees uniek, van jou is er maar één’. De kans is inderdaad klein dat er een tweede versie van jou rondloopt, behalve als je een schaap bent en Dolly heet. Maar volledig uniek zijn, is dat niet haast onmogelijk? En is dat wel zo leuk?
Tuurlijk heb je bepaalde karaktereigenschappen die jou typeren, en wellicht is dat een mix die niemand anders bezit. Dat zou je uniek kunnen noemen, maar ben jij dan ook meteen zelf een uniek mens? En waar wil je dan nog meer uniek in zijn? Een van de makkelijkste manieren om ons te onderscheiden van de rest, is door kleding. Mode is dé uitkomst om je persoonlijkheid aan de wereld te tonen en te laten zien (of juist te verbergen) wie jij bent. Toch valt ook daarbij te betwijfelen hoe uniek dat is. Zijn er in het huidige straatbeeld echt mensen uniek in hun kledingstijl? Als je de extreme Iris Apfels onder ons of de ‘ik-draag-elke-dag-hetzelfde-types, zoals Mark Zuckerberg en wijlen Steve Jobs niet meerekent, lopen we er uiteindelijk allemaal hetzelfde bij.
Wát je draagt is vaak afhankelijk van je budget, je smaak en van de groep waar je bij hoort, of bij wil horen. Zo denkt een grote groep vrouwen niet mee te doen aan modetrends. Ze houden liever van ‘lekker makkelijk’. Ondertussen draagt deze groep van gezellige huisvrouwen allemaal dezelfde bloemige tuniek van Miss Etam, hebben ze groepskorting op vlotte praktische auberginekleurige stekeltjes en stylen ze dit onafhankelijk van elkaar, en toch allemaal tegelijk, af met een kleurige jas van Desigual of een uniseks windjack. Helemaal on-trend, in hun unieke groepje.
In tegenstelling tot deze groep praktische dames, zijn er ook vrouwen, of eigenlijk meer meisjes, die juist denken ontzettend trendsettend en limited edition te zijn. Praktisch is wel het laatste waar ze aan denken bij kleding, en meelopen met de rest in kleding van Primark of H&M staat ook niet op hun wishlist. Toch lopen ook zij in exact hetzelfde rond, alleen dan wel een stevig budgetje hoger. Gucci loafers, een Chanel 2.55, Acne jeans, Rob Peetoom kapseltje en Charlotte Tilbury lippenstift. Instagramfashion is het nieuwe zwart. Ook de échte artistieke types, die zich graag afzetten tegen de meute dragen graag dezelfde grote grove kettingen, wijde vintage rokken en terug-van-weg-geweest pagekapsels. Samen met zijn allen heel onderscheidend zijn.
En weet je wat het leuke is? Het geef
t helemaal niets. Soms moet je de inspiratie gewoon lekker dichtbij zoeken, in je eigen vertrouwde groepje. Weet je ook meteen waar ze die leuke trui gekocht hebben en hoe duur het was zodat je de trui de volgende dag ook in huis kan halen. Wel even eerlijk zeggen dat je de trui fantastisch vindt en dat je deze ook wil gaan kopen. Want de volgende dag in dezelfde outfit aankomen met de smoes ‘Húh, ik wist écht niet dat jij die trui ook had!’, dat kan natuurlijk niet.
Als je dan afkijkt bij een ander, heb dan de kunst van het afkijken een beetje onder de knie. Niemand zal je daarop aanspreken, want uiteindelijk willen we toch ook helemaal niet uniek zijn? Buiten de boot vallen is voor niemand leuk. Jezelf zijn, dát is pas leuk. En of dat nou toevallig in hetzelfde setje als de buurvrouw is of gekopieerd uit een modetijdschrift, who cares? Van jou is er uiteindelijk toch maar een.
Enigggg, of de enigste. Je hebt een unieke, vlotte schrijfstijl!