Bestemming bereikt?

Aangezien het opeens mega herfst is en ik dus naar de zon wil, ga ik het even over vakantie hebben. Of meer over de weg ernaartoe. Aan elke vakantie gaat namelijk een reis vooraf. De keuze is vaak auto of vliegtuig. Ga ik met de auto, dan begint de ontspanning vanaf het moment dat ik instap. Omdat ik ruim vijf jaar geleden voor het laatst een auto heb bestuurd en op goed geluk kruispunten oversteek, krijg ik nooit de bestuurderstaak op me. Ik stap dus lekker in m’n joggingpakkie achterin, want ook als kaartlezer word ik niet ingezet. Kan ik overigens best, maar misschien is het handig als diegene de voorrangsregels kent. Dus, met nul verantwoordelijkheid achterin. Muziekje aan, raampje open en heerlijk opgevouwen een beetje wegdommelen met een zonnetje in m’n gezicht.

Een vlucht daarentegen is een wat ander verhaal. Aan Schiphol ligt het niet, dat is echt mijn lievelings. Maar wel aan dat gedoe eromheen. Allereerst heb je de douane. De spanning of je niet per ongeluk iets illegaals in je tas, portemonnee of broekzak hebt zitten, blijft elke keer weer. Het is mij eens overkomen dat, toen ik in de Appie kleingeld zocht om mijn dubbellaags pleepapier af te rekenen, mijn party supplies die ik eerder op een feestje zorgvuldig in kleine ritsjes en zakjes had verstopt, pardoes voor mijn neus op de grond lagen. Grote oeps. Dit wil je dus absolúút niet op Schiphol. Zo ken ik ook iemand bij wie het illegaaltje uit een broek tevoorschijn kwam die op plaats van bestemming uit de koffer werd gehaald voor een outfitchange. Die ‘gevulde broek’ heeft de douane dus gewoon gehaald. Per ongeluk en onbewust! Doodeng.

Oké, maar je komt er vlekkeloos doorheen en na drie baarden gewacht te hebben tot je mag boarden, kom je in het vliegtuig aan. De volgende uitdaging: beenruimte. Ik heb het geluk dat ik wat weg heb van een menselijke krakeling en ook nog eens overal kan slapen. Dubbelgevouwen in een hoekje en met mijn knieën in mijn kin, haal ik het prima naar een ander continent. Echt een verademing is het natuurlijk niet. Ik moet wel zeggen dat ik op miraculeuze wijze vaak bij lange vluchten een hele bank voor mezelf heb gehad. Geen idee waarom, maar iedere keer lig ik weer met drie eigen tv-schermen, volledig gestrekt, rode wijn te drinken. Best een feestje.

Maar stel dat jij niet zo’n lucky bastard bent, dan wordt het spannend. Wie zal er naast je zitten? De een na de ander passeert. Het is een soort live Tinder, alleen swiped iemand anders voor je en ben je slechts toeschouwer van jouw lot. Een gigantische, zwetende man nadert jouw rij. Oh hell no, je duikt weg in je stoel en hoopt op het beste. Yes, hij loopt door! Dan een vrouw met wallen tot haar kin en een jankende baby in de armen. Help… even lijkt het erop dat je de komende uren je trommelvliezen gaan verliezen, maar gelukkig, de moeder bukt alleen voor een uitgekotste speen. En dan opeens, halle-fucking-lujah, komt er een grúwelijk knappe man het gangpad op gelopen. (Yééés, please zit naast mij, please zit naast mij.) Je smult al van de gedachte dat het gezelschap op jullie bruiloft versteld staat van jullie fantastisch originele ontmoetingsverhaal, totdat hij abrupt stopt en zijn koffer in het bagagevak drie rijen voor je stopt. Helaas. Doei Mile High Club, hallo Sudokuboek. Uiteindelijk komt er vaak een medium te accepteren persoon naast je zitten, die hopelijk gewoon de hele vlucht stil is en niet hoeft te plassen.

Over plassen gesproken. Dit is meestal iets wat ik probeer te vermijden op vluchten, aangezien het een soort circusact is in zo’n hokje, maar wat moet dat moet. En vaak is dat precies op het moment dat ze met de karretjes rondgaan voor belachelijk dure drankjes of stomme taxfree troep. Je loopt naar links, kut een karretje. Dan maar naar rechts, ook een karretje. Tja, en dan ben je de zak. Dan komt het slagen van de blaastest aan op de hoeveelheid kegeloefeningen die je de laatste tijd hebt gedaan.

Vervolgens na landing nog even 36 uur met spanning in je buik naar een bagageband staren of je koffer veilig aankomt en dan eindelijk… Vakantie. Die kan je nu wel gebruiken.