De Amsterdamse fiets
Ik heb ze bewonderd, vervloekt en geprezen. Verwaarloosd, geliefd en versleten. Geen mannen, maar fietsen. Amsterdam is een slangenkuil voor onmisbare staaltje techniek, genaamd ‘de fiets’. Het zijn net dates: ze vertrekken net zo snel weer als dat ze aan komen waaien. Let je even niet op, dan zit ‘ie zo bij een ander tussen z’n benen. De sloerie.
Ontrouw
Ik heb de stalen body’s zien komen en zien gaan. Ik heb mijn hart laten vullen met liefde door de mooiste exemplaren, om vervolgens keihard in de hoek gesmeten te worden. Ik ben verruild voor nieuwe minnaars en minnaressen, die daarna ook weer verruild zijn. Ik heb de wekker gezet voor een stevige ochtendronde, terwijl meneer Batavus op Spartaanse wijze voor zonsopgang vertrokken bleek te zijn. Er zijn tijden geweest dat ik ze allemaal vervloekte. Stuk voor stuk, omdat ze het nooit langer dan een paar maanden vol konden houden. Charmante rossen bleken verroeste shetlandpony’s die je uiteindelijk niet ver bleken te brengen. En daar sta je dan in de kou. Keer op keer. Het ultieme vluggertje was toch wel de fiets die welgeteld binnen 3 uur gejat was. Arme troef.
De politie is je beste vriend
Maar nu, dames en heren… doe ik het ondertussen al anderhalf jaar (!) met dezelfde. In Amsterdam nota bene! Over zijn achtergrond weet ik niet veel. Ik ontmoette hem op dé datingsite voor goederen: Marktplaats. Hij bleek daar achteraf niet geheel op legale wijze terecht te zijn gekomen toen de politie plots voor de deur stond. Gelukkig werd onze liefde gedoogd en waren de mensen in blauw zoals altijd mijn beste vriend.
In anderhalf jaar tijd heeft mijn paradegazelle mij nog nooit in de steek gelaten. Ja, natuurlijk heeft elke relatie z’n ups en z’n downs. Af en toe moet er wat gesleuteld, gesmeerd en geplakt worden om de boel weer lekker te laten lopen, maar de toewijding blijft. Niet vies om strak aan de ketting te liggen, zo lang er maar genoeg vrijheid is als we samen zijn. Ik bepaal de koers, maar hij laat zich graag leiden.
We hebben herinneringen op elke straathoek. Hebben gevochten met stoepranden, tramrailzen, bermen en… toeristen. We worden nagejoeld door bouwvakkers. Slingeren dronken over de grachten en lappen stoplichten aan onze laars. Zonder Gazelle ben ik niks. Hoe erg de trams in Amsterdam me gestolen kunnen worden, mijn fiets liever niet.
Hilarisch wies! Geniaal geschreven, top…
Wauw war een geweldig stuk over de ijzeren ros, die je soms draagt en waarop je ook tenstrijde gaat.
Op een oude fiets moet je het leren.??
Wies wat een kei goed stuk over al je fietsen, zag het helemaal voor me
Wies opde fiets, wies o waar is mijn fiets gebleven?
O o agenten voor de deur, wat nu?
Ik moest er echt erg om lachen.
Probeer eens na te gaan hoeveel fietsen je al hebt gehad.
Omaatje.