Aanmodderen
Zit ik dan met een prima stel hersens. Een master op zak, een fulltime baan, een appartement in de hoofdstad (weliswaar gedeeld, maar toch) en een leeftijd waarop mensen verwachten dat je volwassen bent. Inderdaad: verwachten. Of ik het ben, is een tweede.
Volgens ’s werelds meest betrouwbare realitycheck ‘Het Kassameisje’ ben ik wel degelijk volwassen. Zich van geen kwaad bewust wat voor impact ze heeft op mijn zelfbeeld, namelijk dat de volwassenheid er blijkbaar vanaf straalt. Al een half jaar blijft mijn legitimatie branden in mijn portemonnee bij de aankoop van 18+ versnaperingen, en dat terwijl ik volgende week pas 25 word. Pijnlijke realiteit.
Funnies uit de hagelslag
Maar wat nou als ik mijn kindertijd helemaal nog niet uitgespeeld wil hebben? Dat ik wil blijven aanmodderen en wil verdwalen in mijn fantasiewereld. Dat ik zenuwen wil hebben voor een eerste zoen ergens op een straathoek. Wil slapen met knuffels en funnies uit de hagelslag wil peuteren. Debiele voorwerpen uit de kroeg wil jatten en mijn neus in de mayo wil duwen. Puberen, me af wil zetten tegen mijn ouders en schijt aan de wereld wil hebben.
Geen fratsen meer
Maar de tijd tikt door. Volgende week zijn de kassameisjes niet meer verplicht om mijn legitimatie te vragen. Word ik aangezien voor volwassene die haar eigen boontjes dopt en fratsen overlaat aan haar zusje van 17. Wordt er verwacht dat ik moeilijke kunst wil begrijpen en het documentaireschap van Netflix uit wil spelen. Dat ik een weekendje Lowlands verruil voor een weekendje concertgebouw, en een avondje doorhalen voor een avondje doorslapen. Tenminste, als ik de ambitieuze, pretentieuze, volwassen jongeren rond de dertig mag geloven.
Voor altijd kind
Eerlijk? Dat pretentieuze gedoe kan me geen anjer schelen. Ik hou van het volwassen worden, maar dan wel op mijn eigen manier. Ik hou van het aanmodderen. Ik hou van klieren en ik hou van hagelslag met funnies. Ik hou van kinderachtige spelletjes en ik slaap met knuffels. Ik jat spullen uit kroegen en snap niks van de liefde. Ik voer debiele plannen uit die volledig in de soep lopen en beland op vreemde plekken in het holst van de nacht. Ik doe domme dingen en ik duw mijn neus in de mayo. Het leven is een modderige speeltuin, waar ik als een kind zo blij doorheen rol.
Oh, en kassameisjes: ook al ben ik volgende week 25… blijf alsjeblieft naar mijn ID vragen.
Volwassen worden is ook aanmodderen, blijf vooral ook dat speelse, dartele kind.